از این دیار خواهم رفت

روزی از این دیار خواهم رفت

با پای شکسته دلی پر درد خواهم رفت

غل های کین که،  برپاهایم بستی

توان رفتن زمن گرفت و من شتابان خواهم رفت

گیسوانم در باد پریشان، قلبم لرزان

دستانی یخ زده، در زوزه کشان باد خواهم رفت

میروم و باز تو ندیدی رفتن و جان کندم را

تابوت کشان بر لب بام آزادی خواهم رفت

من زغم نوشتم و تو غمی در دل نداشتی

با چشمان انتظار و اشکباران خواهم رفت

دربهارانِ سبز زندگیم که پر زغم بود

زمستان یخبندان و خواب خوش تو، خواهم رفت

رفتنم در وجودت آهی نساخت چون تو نخواستی

من با یه دنیا آه و حسرت زین جهان خواهم رفت

زبانم سرخ بود لیک ذاتش سرخیس

زبان سرخ توانی داد و باز یادم آمد که من خواهم رفت

میروم شاید کوچه های پر زغم صدایم شود

با صدای حزن آلود و چهره ای بارنگ کهولت خواهم رفت

بیا به من سر بزن

 

 بیا به اشعار بی جان در دفترم سربزن

شعرهایم بزم عشق گرفتند بیا دربزن

هوار و داد و بید در برگه ها برپا شده

بیا اینجا رنگ عشق بر بی رنگی بزن

ببین الفبا چگونه ماتم عشق گرفتند

برای عشق های بی هوا بانگ آزادی بزن

بخوان شعرهای بی بند و قافیه

بیا اینجا و قلب شکسته را بند بزن

من ز آزادی کلمات در هنجارم

بیا و هنجاری بر آزادی دل بزن

اینان که دم می زنند و می سرایندزغم

تو هم  اینجا حقیقت را به دروغ بند بزن

 

 بیا به اشعار بی جان در دفترم سربزن

شعرهایم بزم عشق گرفتند بیا دربزن

هوار و داد و بید در برگه ها برپا شده

بیا اینجا رنگ عشق بر بی رنگی بزن

ببین الفبا چگونه ماتم عشق گرفتند

برای عشق های بی هوا بانگ آزادی بزن

بخوان شعرهای بی بند و قافیه

بیا اینجا و قلب شکسته را بند بزن

من ز آزادی کلمات در هنجارم

بیا و هنجاری بر آزادی دل بزن

اینان که دم می زنند و می سرایندزغم

تو هم  اینجا حقیقت را به دروغ بند بزن

 

 بیا به اشعار بی جان در دفترم سربزن

شعرهایم بزم عشق گرفتند بیا دربزن

هوار و داد و بید در برگه ها برپا شده

بیا اینجا رنگ عشق بر بی رنگی بزن

ببین الفبا چگونه ماتم عشق گرفتند

برای عشق های بی هوا بانگ آزادی بزن

بخوان شعرهای بی بند و قافیه

بیا اینجا و قلب شکسته را بند بزن

من ز آزادی کلمات در هنجارم

بیا و هنجاری بر آزادی دل بزن

اینان که دم می زنند و می سرایندزغم

تو هم  اینجا حقیقت را به دروغ بند بزن